Çocukluğumsun sen benim .
Yaptığım kumdan kalelerimin prensesi ...
İdeal bir hatasın, tarihimin tekerrürleri ...
Giydiğim kısa pantolonumun en fiyakalı yaması ...
Günlerce uğraşıp yaptığım uçurtmamın göklerde süzülen miladi özgürlüğü .
Korkularımsın birde ...
Filistinli bir çocuğun Anne elini kaybetme korkusu .

Sus bakayım , hem sen daha küçüksün,
bilmiyorsun elma şekerlerinin içinde mutlak bir kurt yuvalanmıştır .
Son bir kez bak bana , yoksa ölüp gideceğim ...

Teamüli bir Anne özlemi benimkisi, özlem bahane aslında .
Rasyonel adam birikintisi yapan kızlar varmış şimdilerde,
Şey birde, nükleer reaktörler .

Uzat bardağını çayını tazeleyeyim ...

Duvarlarımın kireçleri dökülüyor,
sıvanması lazımmış , öyle dedi bir şair ..
Bilmiyor ki kimse, Aşık adam sınanmaz ...

Kafamı bozma seni seviyorum derim içinden çıkamazsın ...
Bir günlük işi var buraların aslında,
pazar günümü sana vereyim sende bana saç örgüsü yapmayı öğret.
Olurmu?
Topladım pılımı pırtımı , çocukluğuma göç edelim hadi ?

İçimde bir çöl sancıyor , dumanı üstünde bir yalnızlık benimkisi ,
o kadar büyük değil aslında toplasan elli metrekarelik bir eksiklik benimkisi .
hani deseler ki gel dök içini , içim içime dar geliyor ...

içimi dökerim dökmesinede ocakta çayım var ..



Teamül : ( eskiden alışılagelmiş davranış )



Gökhan Yalçın