Bırak..! acemi kalsın cahil cesaretim ,
varsın beni bilsin dünya,
seni içimin mabedinde saklamaya karar verdim gizli bir ayin gibi,
ilikledim ömrüme ilmek ilmek çocuksu bakışlarını ,

Kalbimi yol geçen hanı sananlara müjde..!
Bendim..! Can fitilini yakarak geçen aranızdan ...


Üşüştü bir (bed) dua ruhumun etrafına, didikliyor senden arta kalanları,
Hissetmedin mi, şehrine oluk oluk inen ( Ah ) larımı
Alıp başımı gitmeye kalktım bir gece ...
bastığım toprakta bittin , kıyamadım seni çiğneyip gitmelere ...

nasıl desem... acemi bir sıkıntı var içimde ...
Mürekkep kaçırıyor ömrüm, sen akıyorsun yazgımdan ..!
( Mürekkep kanadı , tuz bastım kağıtlara, seni sayıklayarak sus kesildi kelam )

Susma..!
Sen susarsan eğer, terlemiş yaş’ıma teselli cinneti geçirtecek varlığın

Bilmiyorsun..!
Kaç gündüz çektim içime , her zerresinde yâr olan.
Ondandır geceye soluk soluğa takâtsiz kalışlarım...
( Tefsirindeyim Gecelerin Uykuların Tesirinde )

Bir kelebeğin dünyadaki üçüncü gününde,söndürdüm arsız çığlıklarımı,
Kalbimi verdim , ömrümü düşünmeden
son takâtimle yalvarıyorum sana,
( Gel Can Kesil Ölü Bedenime )

Git’me..!
Kalbimi sevdana,
Dilimi kelâma bulama...

Gel..!
Aşk çekişiyor ömrüm...


Sen’deledim ... düştüm kalbinin tersiyle aşk üstü,
Ölümsedim sonra geleceğini ...
145 vakit çınlattım kulaklarını 29 harf birden ...


Gökhan Yalçın