...

Güneşin doğuşuyla başlamıştı herşey,
tevafuk işte..!
siz gözlerinizi kamaştıran o Nur’un esiri,
bense geceye gözünü açmaya nazır, kelimelere vur emri vermiş, gelecek kaçkını..
düşlerden düşe kalka geldim sabaha Bayan ,
üstümün başımın aşka bulanmış haline aldırmayınız,
bir bilseniz ne düşler kovaladım ertesi sabaha...
ben iyiyim desemde, kan damlamış bir kere, geceden alnımın çatına...
altı üstü uçurumdan düşmüşüm...
bir kaç kalp kırıklığı ve birazda yürek yarası değilmi,
geçer diyorum geçer,
almışım kendimi karşıma, ömrümün teselliyatındayım işte...

inandırırken buluyorum kendimi, kendi yalanıma...

af buyurun bu halimi... merakındayım işte.

acaba diyorum, harflerinde canı yanıyormudur,
bir daha göremeyeceği insanın kalbine doğru giderken kelimeler...

( Dua’larda ağlarmı acaba bayan..! )

siz değilmiydiniz yüreğime yansıyan yarin sureti ,
işlenmişti bir kere en derine cism-i meftununuz
dalmışım öylece, yüreklemesine...
söküp atmaya çalışsamda nafile..

( Olmaz dedim kesince, hazır değildim ölmeye..! )

boğuştukca can verdi ömrüm...
ve sarsıldı aniden aklımın berzahı..!

Siz değilmiydiniz gecenin fecr-inde elinde bir avuç dua, düşe kalka vuslatı arayan...
burada soğuklar iki kişiliktir bayan..!
benliğimizi soyunup asmasaydık kapı ardına, vuslata adım atmak kimin haddine..

Berzahındayım Huri suretli Leyl..!
iliştirdim tüm yakarışlarımı sabrımın eteklerine,
Bir iç çekişle doldu içime Ruhumun salası ...
sakladım ücrasına en temiz Dua’larımı

( "Rabbi yessir velâ tuassir Rabbi temmim bi’l-hayr" )


Duymadınız mı bayan..!
sessiz bir iç çekişle verildi ruhumun salası...
Her gelen çokca hüzün,
her giden çırılçığlık ölüm sessizliği ekti bu topraklara,
alıştırdım yüreğimi artık defolu sevdalara...
hangi cesaret düşürdü ruhunuza aşkı ve dilinize dua’yı ..!
cebimde kullanılmamış bir hüzün saklıyorum,
onuda size adayamam kusura bakmayın...
yeşermez artık hiç bir sevda yokuşlarımda ...




Gökhan Yalçın