Duydum, duymak istemediklerimi, duymazdan geldi gönül ...
insanlar tanıdım, kalabalıklardı ...
Sessizce yürüdüm aralarında çığlık çığlığa...
Anladım sananlar geldi yanıma sustu,
bende onlarla birlikte toprak oldum taş oldum ...
Nasılsın dedi içlerinden bir ses ,devamı gelmedi .
Adımı sayıklar gibi oldu bir nefes, yanmışlıkla oldu.
Bak dedim gönül, sadece bak.
Seyret alemi ...
Sağlam dur , dayan ...
Sonra , sonra anlattım anlatamadıklarımı sessizce.
Bütün anlattıklarımı topladım bir bir bastım bağrıma,
sustum .. sustum...
Kime ne söz edeyim, kime ne anlatayım..!
dilimden çıkan her kelime bir mayın,
Düştüğü her yer pimi çekilmiş birer harf ...
uzak kalsın feryatlarınız,
uzak kalsın yeni yetme sevdalarınız.
ben bir konuşursam...
ben bir konuşursam hiç acımam,
yemin ediyorum , patlarım ...


Gökhan Yalçın