Bu gece herşeyden vazgeçtim
Senden, senden vazgeçtim
Gelmeni beklemiyeceğim artık
Geceleri kendime yorgan yapmıyacağım
Yıldızları daha parlak seyredeceğim bu gece
Bu gece bir çocuğun gözleri olacağım
Yüreği, elleri olacağım
Ellerimle tüm evreni kucaklıyacağım
Yüreğimle ısıtacağım
Buz tutmuş sevdaları
Dokunduğum heryer çiçek açacak
Ellerim üşüdüğünde
Pantolonumun ceplerine koyacağım
Senin ellerini aramıyacağım bu gece
Bu gece herşeyden vazgeçtim
Beklemekten, özlemekten vazgeçtim
Arafta bir sus kadar sessizim
Yalnızlığımı kutsayacağım bu gece
En çok saadeti armağan edeceğim kendime
Zamanı mutluluğa ayarlıyacağım
Gideni unutacağım
Kalanla yoluma devam edeceğim bu gece
Farkeder mi deme bana
Herşey öyle bir farkederki
Kendini bile tanıyamazsın
Beni bende bile bulamazsın
Bu gece herşeyden vazgeçtim
Kendimden, yaşamaktan vazgeçtim
Ben senden, senden geçtim bu gece
Hayallerimin sorgusunda kalmıyacağım
Acıyı yüreğimde barındırmıyacağım
Bir çıkmazın içinde düş kurmayacağım
Ve kaybolmayacağım benim olmayan özlemlerimde
Bu gece herşeyden vazgeçtim
Mutluluğumu zindana çevirmekten vazgeçtim
Ölümü sol’uğumda hissetmekten
Boş bir odanın duvarlarını seyretmekten
Her kapı tıkırtısına gözümü dikmekten
Rüzgarın uğultusuna kulak asmaktan
Ve olmayacak bir duaya amin demekten vazgeçtim

İbrahim DALKILIÇ