üşüdüm...

güneşi göremeyen bir gündöndüyüm tarlada
kırık bir tambur namesine sakladım düşlerimi
iki çeker bir faytonun sağ atıydım
eşgâlim solundan yaralı, yüküm a ğ ı r l ı ğ ı n c a
tek kaldım şimdi dizginlerin ucunda...

uçsuz bir köy yolu kadar tenha ocağım
menzilsiz bir kurşun bacaklarım, sarhoş
eşli bir oyunda eşsizim gayrı
dizleri yaralı bir çocuk oyuncaklarım

imgelerim tekil artık
aslını tekrarda kelimelerim
öğretmensiz okulda talebeyim
kendini suya vurmuş rotası kayıp bir gemi
aydınlığımı kaybetmişim
ateşi sönmüş bir mum gibi ruhum
benliğim ruhunu tuzlara bulamış bir serseri
nasıl da zor yarabbi
bir şâirin
sudan çıkmış balık hâli...

şimdi hangi şâirin intiharını çalsam acaba
hangi ölüm odasına tünese bedenim
lirik bir dokunuş olmalı bak bıçak!
yok!
yok!
giderayak kana değmesin elim
kendi infialine bulaşmış olsa da kendim
sağlam bir (b)ağ(l)aca bağlamalı yine de kendini
adam gibi olmalı olursa yani
misal;

bir bağlacın ardına saklanmış olsun mesela son sözüm
altımdaki sehpaya tekmeden evveli
hani oyun ya sözde
yanına da bir eş kelime
ebeyi yakalar gibi
meselâ;
’sobe’

askı izi;
ip(in)ucu bir yerlere götürmeli görenleri
uyuyan şehrin uyumayan bir- iki de şâhidi olmalı
en muhtemeli hayat kadınları saatleri
mesela kör karanlık bir gece münhâli
son sözümde âlim ve şuh bir final replik

bir işâret olmalı çözülecek bir giz
hızlı ve yakışıksız yaşamına yakışır derecede esrarengiz
şüpheler otopsi odasında tecâvüzüne maruzken
şüpheliler aynaların tacizine suspus sessiz!

yok; sana değil!
sen üzerine alınma!
sözüm/ona

hani sözümona şâir-i oyun ya
tek kişilik dram/a
son perde
b/ölüm bir

ve
satırlardan dökülen mavi(harf)lerim örtmeli üzerimi
cepsiz beyaz niyetine...
özgün olmalı bu oyun bir de
ve de temiz
bulaşmamalı
bir başka intiharın intihâl ihtimalinin lekesi
kefenime!

aradıklarım, bulamadıklarım
artık oynamıyorum
alın o y n a y a m a y a c a k l a r ı m ı geriye!

tüm kalanlarım da sizleredir
oyun mu
ne farkeder
ha saklambaç ha körebe

sözüm/ona oyun ya hani!

işte o oyun bitti
yakaladım sizi

ve sobe!




bir şâir daha gitti!






Toprağınsesi






( Deniz Uzuner’e sonsuz teşekkürlerimle)







.