Kırmızı bir ateşe döndürdü bakışlarındaki ihanet,
Alev alev yaktı kainatımı gözlerindeki kehanet

Bir var olma savaşının ortasında derbederdim
Bir kere bekle desen bir ömür kapında sabrederdim

Ve de pejmürde bir mecnun gibi gelirdim peşinden
Tutuşturmak için mumlarımı dumansız ateşinden

Gündüz açardı şafaklarda, sırf senin için bir anlık
Kaybolurdu sensizliğin gözlerimde çizdiği karanlık

Yoğruldum vuslat teknenden taşarak bezm-i şahanem
Gönlüne, emrine rızık olmamak için yok ki bahanem

Okşarsa yanağımı bir rüzgar senden bilirim fısıltısını
Yıkamam yüzümü, dalıp matemine tutarım yasını

Kılıç yarası değil bu, kabul etmez ne doktor ne ilaç
Öyle bir dert ki hekimler, iflah olmaz derde muhtaç

Yeni bir ömre yelken açmak, silip paslanan bahtını
Bir çırpıda yıkasım geliyor gönlüme kurduğun tahtını

Sonra dönüp gitmek istiyorum kaybolduğum diyara
Ki bilirim kendimi her bulduğumda acıyacak bu yara

Papatyalar seni hatırlatacak, çiğdemler, güller seni
Şarkılar seni hatırlatacak, sözler, diller, eller seni

Bir nakaratta kor olacak ellerin boynumu saracak
Şehrin meydanında darağacı benim icin de kurulacak

Ayağımda pranga, elimde kelepçe içimde nedametin
Her kafiyesinde elin, beni kıyısından alacak kıyametin

Düşeceğim sonra uçurumdan sıcak mısralar işledikçe
Daralacağım, her dokunaklı şiirde seni düşledikçe

Ellerindir biliyorum, bu kor yaralarıma merhem
Köle pazarından beni satın alsan dirhem dirhem

İlacım derdim hekimim dermanım tabibim sensin
Ben Yusuf gibi satılan bir köle, züleyha sahibim sensin

Seni tasvir edebilir mi bu dağarcıkla bu lisan
Serabında eriyorum, gerçekten bir de yanımda olsan

Seni anlatmaya yetersiz kalır lugattaki iltifat
Tasvire yetecek ne kelime var, ne zamir ne de sıfat

Sükut sükut işlenecek nakışların ruhumun derinliklerine
Adım atacağım ayrılığın ile çölün yalancı serinliklerine