Çekilecek deniz, kapanacak gözlerin
Bitecek gece
Ve
Açacağız gözlerimizi salaş bir bahara

...

Derme çatma bir yalnızlığı gözlerimizde büyütüyoruz biz
Ömrümüz tükeniyor, resimler büyüyor
Ve gidenler...
Gidenler kuytularda ölüyor...

Kaza süsü verilmiş bir sesin var
Her duyduğumu sen sanıyorum.
Avaz avaz işliyorsun içime.
Üşüyorum,
Çünkü tenime dokunuyor sesin
Kanıyorum
Çünkü sesin, aklımda öfke intiharlarına rüzgâr estiriyor
Süzülüyorum gözlerinin derinliklerine,
ben süzülüyorum yaşlarda süzülüyor gözlerinden
Avuç ayan kan doluyor
...

Boğulmak neymiş şimdi biliyorum, gözlerinden biliyorum...

Karanlığın çığlığı gözlerini ovuyor
Yalınayak basıyorsun sesime, çığlıklar odalar boyu...
Kırılıyor kapısı gönlünün
Uykusu kaçıyor gözyaşlarının
İzine düşmüyorsun hiçbir yaranın
Odamda çürüyor hatıralar.
Tanrıdan gözlerini satın alacağım
ve
ceplerimde biriktireceğim yaşlarını


Ve şimdi gitme sırası sende
Bir sen sarsmamıştın dünyamı.
Git de sarsılsın dünyam,
yıkılsın tüm duvarlar başıma
Bu kez giderken,
tut elinden yalnızlığımın...


Bugün ben öpüyorum yağmurun ellerinden
Yağmurda izin var senin
Cehennem gibi sürüyorum dudaklarıma aşkı
Öpüyorum yağmuru...
Öpüyorum yalnızlığı...



-Osman Palabıyık