İçimde var olmayan sözcüklerimle var oldum yıllarca,
Peki kimin haberi oldu bu yaşadığım yalnızlıklarımdan,
Siz hepiniz sarfettiğim bütün sözcüklerimi sorgularken,
Önce bir dost gibi, sonra da bir sırdaş gibi gözüküpte,
Sonra da zeğirli bir yılan gibi sokan siz değilmiydiniz,
Şimdi ise geçmişsiniz karşıma aşktan bahsediyorsunuz,
Sizin gibilerin ne haddine aşkı dostluğu yaşayabilmek,
Bundan böyle ne yapsak boş kalbiniz pas tutmuş sizin,
Ulan dibi delik yalan dünya gibi dönüyorsunuz hepiniz,
Farkında değilsiniz ama hepiniz olduğunuz yerde bile,
Fırıldak gibi dönüyorsunuz her yanınız başka oynuyor,
Birde gelmişsiniz benim adamlığımı sorguluyorsunuz..

Adamlık sizce kendi çıkarları için dönme dolap gibi dönüp,
Bukalemun gibi renkten renge girip pirim yapmakmıdır,
Bu yer yüzünde aşkında dostluğunda bir sınırı olmalı bence,
Görüyorsunuz ben yaşadıkça öğrendim yalancı insanları,
Böylelerine ne yapsan yaranamassın en iyisi uzak durmak,
Ve gönlünüzü ferah tutup aslanlar gibi yaşayın bence,
Yüzsüz iki yüzlü insanlar, bu dünya var olduğu sürece,
Mutlaka olacaktır siz bence hayatın keyfini çıkartmaya,
Her bir saniyenizi dolu dizgin yaşayabilmenize bakın,
Bütün geçmişinizi bir kenarıya bırakıp bencil olmadan,
Kendinizi düşünün birazcık, ve kendinize değer verin,
Dosutluklar sevgiler yalanmış deyip gülüp geçin herşeye,
Ve zamanla göreceksiniz ki herşeyiniz çok güzel olacak...

Ufuk GÜNEY