5
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1503
Okunma
Caddeleri aydınlatan sokak lambaları var çokça
Ama benim dünyam hep karanlık biliyor musun
Sen yoksun ya hiç bir ışık bana uğramıyor
Ve beni ısıtmıyor bu şehrin güneşi
Hep üşüyor ellerim sen gittiğinden beri
Ben
Ne yapayım bu şehrin sokaklarında yürümeyi
Hiç bir köşede seninle çarpışma imkanım yoksa
Ve sarmaş dolaş aşkları görüp ağlamaklı olmayı
istemiyorum
Pencere önünde oturup seyrediyorum gelen gideni
Uzun saatler ve zamanı tüketiyorum bolca
Gördüğüm hiç bir yüz tanıdık değil bu şehirde
İçimde öyle bir boşluk var ki anlatılmaz
Doldurması imkansız ve sancısı çok zor
çekilmiyor
İçimde bilmediğim duygularla savaşırken
Nefessiz kalıyorum her düşündüğümde seni
Ve sonra
Vurup kapıyı atıyorum kendimi sokaklara
Her sokak başında derin nefes alarak duraklıyorum
Seni arıyor gözlerim, gördüğüm bütün evlerin eşiğinde
Yoksun işte
Belki görürüm diye heyecanlanmak her baktığım yüze
Bile bile ümitlenmek her duyduğum seste neyin nesi
Bilmiyorum
Sen çok uzaksın bana, yabancı olduğum başka bir şehirde
Belki de tam istediğin yerde mutlu ve huzurlu bir şekilde
Ben sensiz bu kenti hiç sevmiyorum
Ne yağmurunu, ne yağmurdan sonra gök-kuşağını
Seni bana getirmeyen bu yollara düşmanlığım arttı
Ve bende dayanamıyorum
Gitmek istiyorum çok uzaklara ve kaybolmak yokluğunda
…
16 Nisan 2013
Rasim Yılmaz
5.0
100% (10)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz