0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
848
Okunma
Biz olmasak kim doldurur resim çerçevelerini
Tabiat kime sunar eşsiz kölelerini
Çıraklar gibi acemice yok ediyoruz dünyayı
En büyük yargıcı insanın mahkum-u vicdanı
Gün gün ışıklar sönüyor yürüdükçe
Her gün bir parçamız ayrılıyor büyükçe
Çiçekler açmıyor zararlı yolumuzda
Aslında kalbimiz de var korkumuz da
Şehirleri yakıyoruz seherden önce
Gece yuvasızlar yurtsuz ölünce
Ormanlara düşman olduk yalnızken
Ziyan-ı insan dünyaya batan diken
Ve toprağın kanadına sığınırız acımızdan
Yine ona döner ona sarılırız derdimizden
Kim bilir kaç yıl geçti böyle zararla
Yalan yanlış ne ararsan ziyan-ı insanda
Anlamadık biz doğanın kıymetini
Erkenden içtik pişmanlığın zehrini
Bilinmez bu yoldan gelip ve giden
Dünyada düşürme iyiliği dilinden…
01.05.2010
