Fakir bir yalnızlık benimkisi.
Kuytu odamın sessizliğinde dolaşır
Yoksul duygularımla savaş halinde
Ve karlar kaplamış yeşil ovaları
Yağmurlar ağlıyor örtünen güzelliklere
Çırılçıplak ağaçlarda dallar üşüyor
Hafif bir yelde tiz bir duyguyla
Bir kışın akşamüstü ve bir zindanda
Penceremde kanatsız kuşlar gezinir
Çiselercesine ağlayan yağmur damla, damla
Buzları çözüyor.
Toprak doymuş bahar tohum atmış
Bulutlar geziniyor, aydınlık gün ışığına inat
Yalnızlık cehenneminde hep yalnızlık
Yalancı yapmacık bir aydınlık bu
Baharda filizlenen ağaçların kışı yaşaması gibi
Fakir, yoksul ve yırtık bir aşk bu
Avare dolaşır kuytu odamın sessizliğinde.
Bir patikada yalın ayak, bir akşam sessizliğinde
Karlar eriyor buzlar çözülüyor ağlarcasına.
Korkunç gerçeğin kâbusunda pençesine mahkûm
Alıp götürüyor beni parça, parça
Yüreğimin duygularımın yok oluşu gibi, çözülüşü gibi.
Buzlar çözülüyor.