Aşk sessizce sızar insanın içine
ne olduğunu anlamadan
yağan kar beyaz sessizliğinde
tüm Dünyanı sarar birden
nereye baksan onu görürsün



İliklerine kadar üşürsün önce
sonra bir sıcaklık kaplar bedenini
tüm benliğini
varlığını, ve hatta yokluğunu
yok olduğunu anlarsın onu sevince



üşümüşlük belkide uzun bir bekleyişin getirdiği şaşkınlık
özlenen , kirlenmiş Dünyayı saran beyazlık


Aşk saflık değilmiydi
beklemek, özlemle sabırla
Aşk geceni aydınlatan aydınlık değilmiydi



Beyazdı Aşkın rengi
yerle gök kadar uzaklığın hasretle kavuşması
Bir zamanlar duaya açtığın avuçların
kar taneleriyle dolması


sonra alışkanlık ..
üşüyen bedenin kar altındaki sıcaklık gibi ısınması
başka nasıl anlatabilirim ki !
en soğuk rengin
buz gibi karın sıcaklık vermesi


İnsan tek bir kişi yüzünden
yalnız kalır kartanem
sen o kadar büyüdün ki içimde
belkide bu yüzden
içim içime sığmıyor



sen,
kar gibi tek
kar taneleri gibi kalabalık
eğer eritecekse seni
Güneşi bile istemem
dört mevsim kara kışa razıyım

sen,
çakıl taşlarıyla, dikenlerle dolu Dünyama
tane tane düşüp biriktiğin günden beri
sana Karım demek isterdim ...




12 Nisan