Bir gariplik var havada.
Yağmur yağsam mı?
Yağmasam mı? Derdinde.
Sıcaklıkta aynı bugünlerde.
İkisi de düşünmekte.
Benim gibi yalnızları.
Ve geceler.
Gecelerde bir tuhaf.
Mesela yatarken camı açık bırakıyorum.
Kaloriferde yanmıyor.
Ama beni saran bir ateş dalgası var.
Ve sabah güneşin sıcaklığı ile uyanıyorum.
Gömleğimle dışarı atıyorum kendimi.
Ama yinede traş oluyorum.
Unutmuyorum.
Sora traş kolonyamı sürüyorum.
Ve en sevdiğin parfümden biraz.
Belki kapılırsın kokuya,
Bu bahar sabahında.
Hep düşlüyorum.
Ve umutlanıyorum.
Karanlığı saymıyorum.
Yada umutsuz düşlerimi.
Hep umutlara sarılıyorum.
Kısacası beklilerle yaşıyorum.
Gün batımına kadar.
Ve sonra yine yıkılıyorum.
İzlediğim güneşin ardından.
Ve usulca süzülüyorum yollarda.
Tükenmesini diliyorum.
Bir çıkmaz sokak,
Yada ne bileyim,
Bir son durak.
Olmuyor ama.
Ne son durak ne çıkmaz sokak.
Ufukta yol devam ediyor.
Sessizce kıvrılıyor.
Ve uçurumlarla buluşuyor.
Sonu görünmez uçurumlar.
Düşünülme büyük uçurumlar.