Yok fani dünyanın benden haberi,
Müjdeyle, duayla gelişim yalan...
Elli altı garip seneden beri,
Sanki nefes verip, alışım yalan...

Kendimce olsam da dilin alimi,
Diyemem kimseye arzu halimi.
Nafile, ettiğim ilim talimi,
Anlayışım yalan, bilişim yalan...

Bir gölge misali gezer, tozarım,
Solgun seraplarda söner nazarım.
Hislerimi suya çizer, yazarım,
Renkli hülyalara dalışım yalan...

Rabbena hep bana dildeki şarkı,
İnce yağla döner devletin çarkı.
Yoktur kimsesizin ölüden farkı,
Yurdumun yurttaşı oluşum yalan...

“Soysuzun” soyumda açtığı yara,
Sızlar bir an bile vermeden ara.
“Aslımı” haykırmam etmez beş para,
Saçımı başımı yoluşum yalan...

Sayınlar her türlü emre duyarlı,
Beyinler Türk’süz bir yurda uyarlı.
Kulaklar bölücü dile ayarlı,
Birlik şarkısını çalışım yalan...

Eski ben değilim, yorgunum artık,
Aratır dünümü her günüm artık.
Kaderin hükmüne dargınım artık,
Hala saf ve temiz kalışım yalan...

Veli BOSTANCI