...
Rakkase helozonlar çizip evrenin merkezine,
Ritmini tutturup el ve ayakların,
Kaç kez aynı yere değdi hedeflediğin duyguların,
Işık huzmesi gibi beyaz,gece kadar karanlık,
.
Bu ben değilim,
Şiir eşlik ederdi gözlerimden akan damlalara,
Müzik susardı kimi zaman,utanırdı iç çekişlerime,
Kaba saba adamlara döndüm,hayat budaklaştırdı,
Nasır doldu yere basan yanlarım,
.
Kalabalıklaştı taştı tasa veren hüzünler,
Recm oldu daha doğmadan içimde güller!
Küf kokulu şehre ayak uydurdu günler,
Martılar kanadına kara çalmış,ötmüyor bülbüller,
.
Kapalı şarşı kapatmış kepenklerini,
Mahmutpaşa telaşsız,
Güvercinler boyun bükmüş,
İstiklalde aralıksız sesler kaldırımlara yükmüş,
.
Jiletle kazıdım yere yapıştırdığın katl izlerini,
Ne kadar sır varsa asırlık,açığa çıkardım gizlerini,
Boşuna bağlamayın rengarenk çaputları güzelim ağaçlara,
Kurtaramadıysa Dua,bezmi galabe gelecek sevaplara...
.
Kesik atalı zevat masum sevdalara,kaç piç bırakıp sokağa,
Eskitilmiş esrik gün doğumu vakitleri, gün batımı gibi dayayıp şakağa,
Ne kadar uyusakta varmayacakmıyız gideceğimiz yere bir daha...
Kaç umut düşük yapmadan nur topu gibi doğacak sabaha...

yunus ça.