eğilmiş şemsler görüyorum
oysa biliyorsun ben mevlana değilim

adını anmak dahi zemzemle yıkanmış dudağa yakışır
aşk demek az rabbim
buna bir tek zikrin yaraşır

ne ben çareyim ölüme
ne azrail bana çare
bilsem ki paklanacak içimdeki mezarlık
bütün kirlilerimi denize dökeceğim
ağzımın ucuna yerleştirilmiş o dünyevi his
gömülecek tükürüğe
yanına kuylanacak siyasi söylem ile tutku
biliyorsun
özlemek güzel fakat ben özlemeyeceğim

ismin geçiyor yine kurşuna doğruluyorum
aklıma güller dikiliyor
gülleri soyuyorum

nasıl bir delilik
sessizliği örtmüş
yüzüstü kumar masası elimdeki
paraları kırmış bir yalnızlık ile
avucumda cetveli ilkokul öğretmenimin

kısır bir kadın masumluğu ile
ve belki uykusuz adam siniri
anavatan nedir bilmeyen bir çocuk
nasıl bulamaçlı bir çorba
oysa annemle beraber hep çamaşır kokusu

ismini anıyorum
ismim tövbeden öteye gidememiş bir yetim
anadan beri yetim
babadan beri öksüz
oysa var biliyorsun rabbim

nasıl bir serzeniş
ne martılar tüketmiş simitler
ne çöpçü temizlemiş sokaklar
üstelik dili sivri bir ihtiyar
zaman dedikleri riyakar

itaat etmiyor üzerimdeki giysi
tozlanmış bulutlara karşı hep dimdik
gözlerimdeki dua

uçmak sadece kuşlara mahsus bu ülkede rabbim
bir de bayrağa


oysa bir kuyudan gönderiyorum avucumdaki yarayı
annemle beraber içinde
inşirah

allahım affet,
belki öpersen geçer

Merve TAŞÇI