Ey insanlar! Kulak verin sözüme
Dünyada yaşayan mutlaka ölür
Kader gözlüğünü taktım gözüme
Gördüm ki ne varsa olacak olur


Doğarak dünyaya dökülür insan
Dünya değirmeni öğütür onu
Ne kadar bağlansa kalamaz inan
Kabir kapısından geçmektir sonu


Hani ecdadımız, hani babalar
Hepsini götürmüş ölüm ırmağı
Engel tanımıyor, boşa çabalar
Acıya çevirir tatlı damağı


Hani taştan saray yapan Âd, Semud
Dünya sahnesinden silindi gitti
İlahlık taslayan Firavun, Nemrud
Ölüm onları da perişan etti


Giden gelmez, sanki uykuya dalmış
Kabirde kendini dinlendiriyor
Evleri yıkılmış ıpıssız kalmış
Yurdunu köpekler şenlendiriyor


Sakın onlar gibi gaflet etmeyin
Şimdi durumları ah ile vah ’tır
Dünyalık peşinden koşup gitmeyin
Her şey fani, baki olan Allah’tır


Dünya aynı dünya, insandır yalan
Büyük küçük seçmez, göçen göçene
Akgül’e de olur herkese olan
Kapanır gözleri, bağlanır çene…

KEMAL AKGÜL (01.04.2013)