Birazcık mutluluk istedim senden
Verdin hüzünleri al dedin bana
Sana inanmaya razıydım dünden
Aşkın bir zehirmiş bal dedin bana


Dinmeyen acılar soktun döşüme
Çaresiz dertleri sardın başıma
Kaçtın uzaklara sen gel peşime
Arayan bulurmuş bul dedin bana


Kışlar geldi geçti bahar gelmedi
Çoğaldı elemim kimse bilmedi
Acıya gark olan gönlüm gülmedi
İçim kan ağlarken gül dedin bana


Sonsuz sevgin vardı nasıl yok ettin
Hani seviyordun nerde tükettin
Hoşçakal demeden bırakıp gittin
Derdinle başbaşa kal dedin bana


Susuz kalmış çiçek gibi süzüldüm
Belli etmedim ya nasıl üzüldüm
Sanki derim canlı canlı yüzüldüm
Sende bir Nesimi ol dedin bana


Oysa sevilecek çağımdı benim
Sevgin güvendiğim dağımdı benim
Gözlerin hayata bağımdı benim
Çektin gözlerini öl dedin bana


Nedir şu dünyada çektiğim çile
Perme perişanım bakıver hele
Böyle yapılır mı garip Akgül’e
Otur saçlarını yol dedin bana

KEMAL AKGÜL(27.03.2013)