Yaş yaş olmuş heyhat
Yarısını geçeli çok olmuş ömrün
Yaptıklarımla yapamadıklarımı taşıdığım bir sokak
Durmak nâmümkün
Dönmek imkânsız

Bir seyahatteyim hayatın elinden tutup çıktığım
Çiçeklerde dolaştığım, güllere bulaştığım
Bazen bulut olduğum, bazen ummanlaştığım
Çoğu zaman kendi gölgemle oturup
Kimsesiz ağlaştığım

Hızla azalan takvim yapraklarının tek seyircisiyim
Umudun ucu umutsuz
Başka ayak sesleri belki teselli
Ne gördüğüm var, ne duyduğum
Sadece bilmek
Varlık yokluğundan belli

Çocukluğumun, gençliğimin enerjisi nerede
Ne kadar bakarsam bakayım
Gün batımından başka şey yok artık penceremde
Yirmi dört saat seyrettiğim

Anlamsız da olsa nefes almak istiyor insan
Bir sümbülü içine çekmek…
Gökyüzünün mavisini görmek istiyor gözler
Kuşlar gibi kendince hür uçmak
Işıltılarını saymak yıldızların
Ve onlara ulaşmak…

Heyhat
Heyhat frensiz saatlerin esiriyim
Ayaklar benim olmasına benim
Adımlarımın sahibi ben değilim

Dedim ya bir sokaktayım
Ellerimde valizler
Yaptıklarım, yapamadıklarım
Durmak mümkün değil
Dönmek imkânsız…