cıks cıks cıks anarşik misin kız sen
Allahtan geleni kabul edeceksin günah olur bak sonra
Allah verdi Allah aldı
biat et ve kabule t eğil kader diye yuttutlanların önünde


ben böyle ironi yaparım ama sen beni anlarsın
bu arlaar laf-ı güzaf herbirşey
kal sağlıcakla ....
sevgiler ve hürmetlerimle

Seyr-ediyor-uz

topyekun seyirciyiz.

rolümüz seyretmek, koltuğumuzda, elimizde kahve fincanları, sigara dudaklarımızda, hiç bilmediğimiz hayatlara ahh edip, arkamızı dönüp sonra unutuyoruz ve onlara pek alengirli şiirler yazıyoruz, sözüm senden dışarı canım... sen hep duyarlısın bu konuda. Ama evinde cafcaflı hayatının ortasında kurulup sıcacık odasından uzakları anlatanlara gıcığım ben. İçi gerçek anlamda cızlamadan yazanlara. Alem beni toplumsal yaraları anlatırken görsüncülerden.

Neyse.

maşallah bize.

"ölüm yaşlıydı
acaba hayat kaç yaşında"

Ecelli Ölüme alışmak bir zorunluktur da, öldürülen insanların ölümüne alışmak çok zordur. Ama bu gün bu dayatılıyor türk toplumuna, insana. "Alışacaksın...."diyen o ses, kimsye çaktırmadan içinden de söylese, bu acının da bir dayatma olduğunu öğrenmek zorunda kalıyor insanlar. İnsanların korkuları bu yüzdendir; kabuğuna çeklip, etliye - sütlüye karışmaması, "Bana dokunmayan yılan bin yaşasın" demesi gibi. Ölüm nekdar acı da olsa bir gerçektir. Vakti saati dolan bir bebeğin bağırarak dünyaya gelmesi hiç bir koşulda önlenemez. Enerjisi biten bir "PİL" nasıl ölü sayılırsa, doldurulabileni bile bir süreden sonra yine de ölüyorsa, insanın yaşam süreci de aynen böyledir. Ne kadar takviye edilirse edilsin bir süre sonra, pil misali onunda enerjsi bitecek ve insan ölecektir. İnsanın böylesi bir süreçle yokolması, kanısanır, alışılabilir birşeydir. Ama dipdiri gencecik bir canın, pek çok yaşam beklentisine rağmen, yokolup gideceğinin insana dayatılması korkunç birşeydir. Mutsuzluğun, umutsuzluğun, pekçok pisikolojik oluşumların, bedensel yıkıntıların, en sonunda da acı dolu başarısızlıkların nedenidir, böylesi korkular. Çökertilmek istenen toplumlarda yaşatılır bütün bunlar, düşmanların ağır pisikolojik savaş yöntemleri gibi.

Böylesi acı bir duruma düşmemek için çok dikkatli ve enercik davranmak zorundar insanlar ve toplumlar. Çünkü bu da bir bitiştir, bir insanın ölümü gibi. Ama daha kötüsü, en acı ve akıl almaz olanı, bunun bir kitle ve toplum kapsamında, boyutlanıp gelişmesidir. Allah korusun.... Umarım dilerim, toplum olarak bu farkındalığı hissederiz de gereken etkin önlemleri alırız.

Çok güzel anlamlı ve uyanışı işaret eden mesajlarla sayfalar düşmüş bu güzel şiirnizi de Nazik gGülnay. Esenlik ve mutluluk dileklerimle kutluyorum sizi değerli dost şairim. Kemal Polat