Bebek kadar garibiz, kelebek kadar aciz,
Milletten, milliyetten bahis açmak suç şimdi...
Ettikçe eder oldu “soysuz” “soyluyu” taciz,
Türk’e söven muteber, Türk’ü öven uç şimdi...

Bir milleti bölmeye yönelik her hususta,
Gelmemiştir cihana, böyle büyük bir usta.
El emeli uğruna, nice yıldır mahpusta,
Çürütülen masumlar, hak-hukuka aç şimdi...

Hurafeden, bidattan kaçamadık bir türlü,
Kula kulluk huyundan geçemedik bir türlü,
İlim, irfan yolunu açamadık bir türlü,
Cumhuriyet ülküsü kocaman bir hiç şimdi...

Fikirlerine layık kimlik bulamadılar,
“Türkiyeli” gafında karar kılamadılar.
Ermeni, Kürt oldular, tek Türk olamadılar,
Biz’den çok açıldılar, dönüş için geç şimdi...

“Analar ağlamasın” münafık bahanesi,
“Barış” diye söylenir “özerklik teranesi”.
Bilmem, o kanlı katil bunca şehidin nesi,
Vurulan canlar heder, vuran başa taç şimdi...

Haçlı torunlarının dayattığı misyonu
Uygulamakla meşgul, yıkım koalisyonu...
Neye varır bilinmez, bu ortaklığın sonu,
Açılan yaraları sarmak hayli güç şimdi...

Vicdanları kap kara, yürekleri kas katı,
Hayır olmaz elbette, şer ekenin hasatı.
Faydasızdır ey Veli, haykırman hakikatı,
Yola yola başında kalmadı bak saç şimdi...

Veli BOSTANCI