Karanlık bir ufku gösterir her hal,
Keskin bir viraja geldik zamanda...
“Irkçı” damgasını vururlar derhal,
“Ne mutlu ki Türk’üm” dediğin anda...

Nutuklar milleti bölmek üstüne,
Türk izini yurttan silmek üstüne.
Nice menfur ilmek, ilmek üstüne,
Gideriz meçhule siste-dumanda...

Kimi bin bir pare ümmet peşinde...
Kimi aciz kuldan himmet peşinde...
Kimi kul olmadan cennet peşinde,
Aklı olan için din de, iman da...

Kavga eder gibi “bin nimet” ile,
Kurtuluş yolumuz, sefalet, çile.
Binmeyi düşünmek hepten nafile,
Saadet gemisi yok bu limanda...

Dünyanın hürriyet aşkına inat,
“Mü’minin” özlemi kutsal saltanat.
Küffara has artık, bilim ve sanat,
Ne olur, hep elden medet umanda...

Aslına uymayan kader, tevekkül
Algısıyla olduk “aciz” birer kul.
Yıkmaz cehaleti öğretmen, okul,
Kör nefsin eline geçti kumanda...

Yüzlerce cengaver kodeste çürür,
Ecdat vatanını ecnebi korur.
Tüm mühim işleri “müttefik” görür,
Çöktü üstümüze sinsi bir manda...

Veli BOSTANCI