şimdi hangi şehir kabul eder
hangi kolpa karanlık mihman olur da eşlik eder gözlerine
sığar mı yırtık nefesin göğsüne
parmağını boğan bir tel
saklar mı fellik fellik özlemini


bulur seni hangi köşeye sığınsan
biner tepene tepeler çılga çılga toprak kokusu
uçuk basar camlarını
uçuşan şiirler şarkılar basar odanı
savurur atar bir yana mayıs ayaklanmalarını
koyar mı seni yerde eylül çiçekleri
yapıştırmaz mı alnına-dudaklarına en koyu karanfili



uluorta dolaşırsın sokaklarda
korkar, cesaret edemezsin çıkmazlara dalmaya
tuz basar kısalır salamura gözlerini
talan eder dar anlarını
ki, sakladığın sadece bir resim değil!



inanmaktır biraz da dürüstlük sevgili
vardır bir yerde maraz
düzgün yürümek çaba gerektirdiğinde
kıvanç kusarsın ne güzel kurularken dudaklarını
belki imdadına yetişir bir garip
belki haris bir üşütme
dikkat edersin biraz kendine
zaten zamanı kendi kesen öksürmez pek
dua edersin zatürre tutsun diye



hiç törpülemez inan
kimse bilmesin seyretmesin senden maada
o iliklerine yazılan filmi
bâzen yeterlilik sınavıdır hayat
bâzen çözülemeyen düğümler teksiri
herkes kendine merdivendir hani!


merak etme
ben yüzüme maskara bulaştırmadan da yaşarım
turabi alkışlarla uğurlanır gemiler limandan hani
korkma doldururum yine göğüme en mavileri
nasıl ki;

’Aşk Bir Yaradır İyileşmek Değil’ dediğimde de
’Aşk her şeye değer’ derken de
yüreğim dilime ilikli,
başım dimdikti

şimdi çürüttük mevsimleri ya bunlar kirli
bunlar şimdi topyekun ölen üzeri i-kindi
bunlar şimdi dayanaksız tabure suflesi
zaten hepsi aslı güngörmemiş iki nağme değil mi!



velhâsıl sevgili
kimse bilmesin istersen
gösterme kimseye içindeki navlunu
rujlarla boğduğun o mahkûm izleri
kalakalsın öylece içindeki zapt-ı rapt


bilmesin kimse
birimiz sebildik birimiz bardak!






ToprağınSesi






.