kağıda her eğilişimde senli cümleler çelme takıyor
düşüyorum
işte bu yüzden sensizliği gözüm tutmuyor
ateşe atılmış gülüşlerimi kurtarırken yanıyor ellerim
ellerim ağrıyor
kiralık bedenlere yerleşen ruhlar senfonisi çalıyor başımda
tırnaklarını etime geçiriyor yabancı düşler
fotoğrafların yankısı sızlatıyor kemiklerimi
eğilip ağzımdan öpen hangi rüyanın alt yazısıydı
suları çekilmiş çeşmelere benzer dilim
dişlerim kilitli kapı
bir tek sen konuşturursun şehvetli ellerimi





ezilmiş gül yapraklarının rujunu kanattın öperken
parfüm dansı jilet gibi dönüyor bileklerimde
perçemimden döküldü buz saçakları
nemli saçlarımda çürüdü keman yayları
omuz başlarını kanattın siyah karanfillerin
buruşuk sayfalara mavi bir acı çizdim
usanmadan istasyonlara frezyalar diktim
kuş göçü seslerinde bıraktım sevmeleri
günahkâr yataklarda çehremi toprağa çevirdim
saçlarımı kavuruyor eylül’ün dağınık rüzgârı
protez kalpler mezarlığına gömdüm kalbini
tekerlekli sandelyeden düştü yüreğimdeki işgâlin




ayrılık diyorum ne güzel taşırsın topuklarında
ağlamak diyorum ne güzel süzülür yanaklarımda





işte bu yüzden yollar hüznünü soyuyor
git hadi
yolun

Aş(ı)k

olsun..