Yine dönekliğim tuttu…
Bırakmak istiyorum bir şeyleri;
Bir kızı, yaşamayı ya da anılarımı
Terk etmek zorundayım çünkü ben böyleyim
Hayvanın tekiyim…
Bırakmak zorundayım, vedasız hem de
Çünkü vedalardan nefret ederim:
Bakamam geride kalanın gözlerine
Canımı yakar, hüzünlenirim…
Ağlayamam da, robot gibiyim
Tenekeden yapılmış bir serseri:
İhtiyaç duyulmadığında destenin dibine itilen soytarı,
İlişki sonrası içilen sigara gibiyim…

Sigarayı bırakma zamanı geldi
Ama vedalaşamadan bırakamam seni
O kadar da nankör değilim…
İşte sigaraya veda seremonisi böyle başladı:
Cam kenarına geçtim ve son sigaramı yaktım
Önce çakmak yanmadı
Ama küfredince alev aldı
Onun bile duyguları var, öfkelenebiliyor;
Bende yok, zavallıyım…

Son sigaranın verdiği ilhamı hiçbir kadın veremez;
Kafamın içinde yörüngeler dolaşıyor:
Bir roman yazmalıyım diyorum
Alkolik bir adamın bedbaht hayatı üzerine
Sevdiği kadın ölüyor tabii ki,
Aşkı kaldıracak durumda değilim;
Ölüsü işime yarar.
Biraz ahlaksız olmalı hikâyem diye düşünüyorum,
Ve sigarayı bırakmaktan vazgeçiyorum…