Piyano sesleri geliyor kulaklarıma;
Kalbimde çalıyor birileri; canımı yakmak için sanki…
Tuşa her bastıklarında, bir gözyaşı dökülüyor.
Bu müzik kalbini kıracak diyor, hiç olmadığı kadar;
Çünkü artık o yok diyor,
Rüyalarında bile adıyla yetineceksin;
Bir daha asla göremeyeceksin
Keşkelerle yaşayacaksın diyor…

Seni tanımak güzeldi şirin kız,
Ölümler gördüm,
İhanetler, ayrılıklar yaşadım
Küçük düşürüldüm bazen ama
Hiçbir şey senin yokluğun kadar ağlatmadı beni,
Çünkü sen yoksun artık,
Bir daha asla göremeyeceğim sanırım…

Sana dokunamıyordum biliyorum
İçim gidiyordu ama saçlarını okşayamıyordum,
Günün çoğunda ne yapıyorsun onu bile bilmiyordum…
Vaktimizin çoğunu küs geçiriyorduk zaten;
Senden nefret ettiğimi sanıyordun…
Ama seni görünce, rastgele bir yerlerde;
Ne küs kalabiliyordum ne de nefret ediyordum,
Sımsıcak sarılışın her şeyi unutturuyordu bana;
Sen, ben ve sıcaklık; yeterliydi benim için…
Şimdi elimde avunacak hiçbir şey kalmadı,
Konuşmasak bile, bir gün seni göreceğimi biliyordum:
Bunun umudu bana yetiyordu.
İyi adamdı o umut;
Artık pek görünmüyor buralarda,
Çünkü sen yoksun;
Bir daha asla gelmeyeceksin buralara…

Canımı yakan bir rüyayla uyandım bu sabah,
Adını duyuyordum, arkadaşlarını görüyorum;
Seni soruyorum: “Nerede” diyorum?
“Artık yok” diyorlar…
“Bir daha asla göremeyeceksin” diyorlar.
Rüyamda bile yoksun artık
Keşke bu şehirde olsaydın yine
Son bir kez sarılsaydım sana,
Ama sen yoksun
Kar bile yağmıyor bu şehre
Çünkü sen yoksun, tadı kalmadı artık;
Ne bu şehrin
Ne de benim…

Ağlayamayacak kadar yorgunum,
Bırakın beni, biraz daha uyuyayım
Seni görene ya da ölene dek…