Izdırap veren düşünceler içinde kıvranırken
pusuda bekleyen gözyaşlarımı azat ediyorum
ve seni atmaya uğraştıkça zihnimden
daha çok yerleşiyor hasretin beynime
Aman vermiyor bu ıssız geceler seni unutmaya
ve aydınlık inadına uğramıyor gözlerime
zifiri karanlıkta ateş böceği gibi
yanıp yanıp sönüyor kanadı kırık umutlarım

Uzaktan sevmeler-den yoruldum artık
Oysa ne çok meyilliydi bu yürek mutluluğa
Yokluğuna bıraktığın günden beri
Mecalim kalmadı hasretinle boğuşmaya
Ve sonunda pes ettim çektiğim bütün acılara

Bu ayrılık belimi bükse de
her nefes aldığımda andım seni
belki olduğun yerde hissedersin diye
fısıldadım rüzgara, seni hala sevdiğimi
çekindiğim bütün sözleri arkama alarak

Ve umursamadan hiç kimseyi
başımı dik tutarak, hesapsızca
boğazıma acı veren düğümleri mi çözüyorum
susarak içime attığım ne varsa
keder dolu yıllarım adına
haykırarak söylüyorum
artık ağlamaktan korkmuyorum...
…


Rasim Yılmaz