Sevgilim
Bu sabah da dökülmedi saçlarım ellerime tararken
Oysa
Bir demet kanıt gönderecektim sana yaşlanmış
Bir demet üzünç yani … Aklanmış



Alışkanlıktan öte tutkuya dönüyor yaşamak arzusu
Minik bir burnun ucunu öperken
Ve yorganı çekerken üstüne
Köfte dudaklarını seyrediyorum mutlulukla
Ve bu dudağı veren mucizeyi düşünüyorum
Mucizelerin anaçlığına şükretmek iyi bir insan yapmıyor beni
Kötü de değilim bilinen anlamıyla
Hep ortada, hep ortasındayım çemberin
Yani mesafeliyim hayata
Biraz zorlasam
Biraz gelsem yakınına
Uzağıma düşer öteki kıyılar
Yeter mi nefesim dönmek istesem
Pişman olunca.



Sevgilim
Sevmek bir gülü dikenlerinden
Ve kanatmak ellerimi zevkle
Ama bakmamak –kan tutar beni-
Nasıl bir çelişki bilemezsin
Hissetmek görmekse de gönül gözüyle
Gözlerini kaçırmak
Bir yandan çizmek resmini zihninde
..!


Kaçak oynamıyorum hayır
Sırrına eremeden yaşayacağımız bir ömür var önümüzde
Tadına doyamayacağımız
Kıyamayacağımız kimseye vermeye
Ama alınacak olan
Ve biliyorum
Yine komşunun tavuğunda kalacak aklımız
Kendimizinkini yemlerken
-yüzsüzce-
Kim bilir komşumuz nelere iç geçiriyor
Onu bilemeyeceğiz işte.