SEN SESLENDİN SANKİ YAĞAN YAĞMURUN ORTASINDA...



Yalnızlığımın sesi bozuldu,cama hızla vuran yağmurla,
Yan tarafta bir konak içinde can arkadaşım Yiana,
Önümde cevizden bir masa yanları altın rengi tonunda,
Mutfaktan seslendi Şehriban kalfa elinde kahve fincanıyla,


Belki de ayılmazdım,kahve içer misin hanımım diye sormasa,
Belli etmeden kibarca,tamam,dedim koyabilirsin masaya,
Tam o sırada bir şimşek,ortalık büründü bembeyaz ışığına,
Sen seslendin sanki yağan yağmurun tam ortasında,


Yine dedi,ne çok kağıt hanımım buruşanları yerden topladım,
Elbiselerin ütülü demincik astım,bir dolu yemek hazırladım,
Ah canım hanımım,yine dalmışsın,bense boşuna anlatırım,
Duvarları tırmalayan ters en kötü sesim o an da kızarım,


Ah canım derken o özürlerim bana neler oluyor korkuyorum,
Kasvetli yine simsiyah ın da sokaklarım,yağmur yıkar dalıyorum,
Bazen ben ben olmaktan çıkarsam kızarsın biliyor toparlanırım
Ama işte sen seslendin sanki şu krizantem ekili bahçenin yamacından..

SEN SESLENDİN SANKİ SEN SEN.





Yağmur delice yağarken taşlı kaldırımları hızla yıkıyor beynimdekileri de sanki koskoca mazgallara sürüyordu..

Suların arasına karışmış bir yaprak gibiydi sanki akıbetim kayacaktı az sonra ızgaralarından birinin arasına..

Mitolojinin yazıp çizdiği tanrıçalı tüm aşkları heykel olmuştu sancılarla bedenimde buz gibi bir heykel sadece..

Yazıları bol ama sonu olmayan,sadece hatıra kalacaktı sapsarı ıslak mektuplarım bir yerlerde..sadece hatıra..



TAM O SIRADA ;

BİR KIVILCIM Kİ ÇAKAR KUVA_İ MİLLİYEDEN;

ÖNCE VATAN AŞKI ÖNCE VATAN DERSİN DE SESLENİRSİN BİRYERLEDEN

...O ZAMAN UYANIRIM İŞTE DALDIĞIM ŞU ISLAK YERDEN......




ADIMI ELEFTHERİA KOYMUŞLAR BENİM ÖZGÜRLÜK YAZAR OYSA MOTTOSUNDA...


1902_1988




ADIMI ELEFTHERİA KOYMUŞLAR BENİM ÖZGÜRLÜK YAZAR OYSA MOTTOSUNDA...

....bir rum kızının türk subayına aşkı...