8
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
2307
Okunma
(Ey! Aşıkların ruhları maviliğinin kıvrımlarına sığınan gece.
Kimsesizler çiyler gibi gözyaşlarını senin ayaklarına dökerler ve hasret kokan karanlıklarınla
dolan avuçları sende rahatı bulurlar.
Sevgililerin eşlikçisi sensin: terk edileni teselli eder, yabancıyı ve yalnızı sen barındırırsın.
Ozanın duyguları senin gölgelerinde dinlenir, peygamberlerin yürekleri orada uyanır ve orada seni görür umutlarımı arzularımı anlatırım...)
Ey gece durmaksızın kararıp durursun
Gör sabahı sökecek şafakta vurulursun
Karanlık perdelerini çek ne duruyorsun
Gün doğacak yeniden sen kaybolursun.
Ne kadar karanlık ve sessizlik dolusun
Korkun heybetinle sen kimin yurdusun
Ey kör ey sağır dev adımlarla yürürsün
Dokunma canlar yürekler rahat uyusun.
Taş kesilir aldırmaz sağlam durursun
Fırtınalar kopsa da sarsılmaz duruşun
Ne söylense boşuna acımaz vurursun
Durmaz karanlık akışın deltan kurusun.
Sana seslendim ey gece duymuyorsun
Gökteki yıldızlar sönüyor görmüyorsun
Açılınca kapılar bir hıçkırık gürlüyorsun
Şimdi vuruldun işte sonunda gidiyorsun!
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz