zehir zemberek gecenin içinde
üşümüş
yalnızlık kaldırımlarında yürürken
biri çıktı karşıma aniden
kimbilir kim sevdasından düşürmüş
deli şiirler kaos gibiydi gözleri
bir rozet gibi sevdası
ne bilsin deli kız,takılacaktı yüreğine
özlemlerin uzak şehirlerine yol alırcasına
tutunup yuvarlanacaktı her mevsim
umurundayken bahar olması
kış soğuklarının yerine...

sevdanın uçuştuğu gecelerle başladı
bedenim dar gelmesi ruhuma
hercai düşlerimden düşer miyim uyusam
arafla ahirin buluştuğu o yerde
deli sever misin sen
desem mi ki sesimi duyursam?
umudum hüznümden büyük
soluma doldurup sarılır ağrılarım
iliklerime kadar seveceğim bu adamı
desem peki duyar mı duygu sağırları?

seçilmiş gecenin gölgesine bulandı sözlerim
ruhum ruhuna çarpınca eridi
ıssız sokaklarında el eleyiz mahremiyetin
ayrı yer ayrı mekan aynı zaman
sevda gelirse böyle gelirdi...

göğsümün üstüne ateş yaktı sessizliğim
aşk şarkıları söyleyen dalgalarla
fırtınalar yine mi bana kaldınız?
tutkuluyken yorgun kalbim kıyılarda mutlu
bir deliye gönül verdiğim yangınlarla
’deli imparator’ seni sevdi sevgisizliğim
sen deli o da Deli kız
ve iki deli arasında bir sevda bu, kutlu mu kutlu...



Sibel Bozbay