Ne çok ayrıyız sevdiklerimizden
Ne çok acılar çekiyoruz, gündüz ortası vakitlerde .
Oysa gece düşmeliydi aklımıza , sevdik dediklerimiz
En çok gece kanamalıydı, kanmalydı sevda yalanlarımıza.

Kalan biz isek, gidenler kim?
Sevilmediysek, sevenler kim?
Savaş ise aşkın diğer adı, barışın başını mı vurmalı
İllaki ölmeli, öldürmeli miyiz, kan mı gövdeyi götürmeli
Yok mu ayrılığa mezar kazacak bir baba yiğit!
Sevdaya gelinlik yerine, kefen mi giydirmeli.

Ben bu şavaşı başlamadan bitirdim
Hükmen yenikti duygularım.
Ellerimle teslim ettiğim kalbimin anahtarını
Kullanmadan atacağını düşünemedim.
Asıl savaş bundan sonra başladı.
İlk mağlubıyetim gözlerindi
Sonra sayısız ayrılığa imza attı ellerimiz
Ve uzlaşamadı hayallerimiz, anltlaşamadık.
Sen zafer kazanmış bir komutan
Ben ise sevda maduru bir gaziydim.

Çığlık çığlığaydı, sazımın gönül telleri..duymadın ki sevgili
Tüm şarkılarım yalnızca sanaydı

.../Eğdim başımı, büktüm dudağımı, dokunma n’olur..yoksa ağlarım.
Bir çocuk saflığında mahsun duygularım..
anneme olan hasretim gibi özlem duyuyorum, sıcak ve samimi sözlerine/...

Şefkat elini üzerimizden çekme yar!
Merhametsiz aşklara teslim etme kaderimizi
O ufacık umutlarla büyüyen..sonra da yıkılan
Kocaman hayallerimizin altında kalmış, ezilmiştir yüreğimiz
Bu yüzden ezgin derler bize..

Biz toprağın doğurduğu çocuklarız
Hayatın memesinden emmişiz sütümüzü.
Tırnaklarımız hala kirlidir, tırmalamaktan küskünlüğümüzü



Dilruba Emine Genç 10 Mart 2013 Pazar /00:10