Sessizce dökülür yeryüzüne kar taneleri
Masumların hıçkırıkları derinden geceleri
Ahlarına vahlar inerek kapanır perdeleri
Zevkin uğruna depreşir zalimin dürtüleri

Meymenetsiz leş kargaları indirirler pençelerini
Heybetlerinden alırlar bu kurgunun cesaretlerini
Beyninden vurur irsi duygular kemirir kemiklerini
Acımazlar dünyanın zül haletine yıkarlar hayallerini

Üzülme dertlerinin üstüne zehir saçanların salyalarına
Bir haller gelmez ateş değmeyince saman balyalarına
Sürmeler çekmezsen de ben vurgunum karakaşlarına
Sır ahlarının devranında zamansız düştü aklar saçlarına

Aşk badesini içtim nazlı ellerinden biçare kalbim sızlar anemi
Ay ışığı yüzüne vururken günahların dolduracak cehennemi
Köstebek yuvanı yıkmakta kaşalot istemler bulandırır midemi
Ey sevgili güller kokan saçlarından çalmak isterdim perçemi

Dertler boğum boğum örümcek örmüş ağını bekliyor pusuda
Debelenmen boşuna tilkiler çakallar sürü olmuş sinsi tuzakta
Kimseye kalmayan fani dünya hâkimliği gafletindekiler atakta
Onlar insan değil mi de bilmezler mi peydahlanmışlar yatakta

Zekeriya Çavuş
Teaching Assistant Researcher, Writer
zekeriyacavus81@
Düzce 06.03.2013 – 22.10