(23 Eylül 2012 günü aramızdan ayrılan biricik kızıma)
Resmine bakarken dalmışım
Bozuldu ilahi kudretin abdesti
Tam onbir ayının dolduğu günde
Yatsıya durmam için tekrarı gerek

Asırlara vurdum çileli ömrünü
Satırlara dökmeyeceğim hüznünü
Kalem üzgün kâğıt üzgün özler gözünü
Saat yirmi dördü vurduğunda tik tak fark ettim akrebin döndüğünü

Zormuş evlat acısı açtı derinden bende yara
Düşlerine yenilmiş yaralı kuşun uçması gibi
Geçenlerde cama vuran kuşu besledim
Senin yerine sevdim doyasıya kara kara

Kendine geldiğinde saldım özgürlüğüne
Selam götür dedim onbir ay önce ayrılan meleğime
Boşlukta kalan ellerim uzandı başucumdaki kâğıt kaleme
Yazamıyorum hiçbir şeyi ne kâğıda ne de defterime

Ağustos dolu dolu geçti iş mevsimi yorgun düştük
İnsanlık halimizle seni andığımızda hep üzüldük
Kader böyle imiş diyerek o hallerini düşündük
Üzülmek neye yarar ki

Karanlık gecelere seslendim avazım çıktığınca
Seni esir alan hastalıklara kin küstüm hıncımla
Elden geçirdim senden kalan ilaçları aklımca
Hüzünlendirdi bizleri bir an için

Zekeriya ÇAVUŞ
Teaching Assistant Researcher, Writer
[email protected]
Düzce 23.08.2013 – 23.59