ölmek istersin bir ara
hani gitmek istersin de
tek bir adım atamazsın ya
işte o ara..
o gidemediğin kilometrelerce uzak yollardan
bir şair hüzünlerini
sürgün edip yüreğinden
en kırılgan en savunmasız ânında seni yakalayınca
ölmek istersin bir ara
hani gitmek istersin de
tek bir adım atamazsın ya
işte o ara..


uçsuz bucaksız deniz misâli acılar yanaşır
dikiş tutturamadığın mavisi çalınmış kıyılarına
hangi el dokunsa kimliksizsin
kaybolursun karanlık kaldırımlarda
hangi göze baksan kördüğüm
el olur sana en âşina olduğun da
bir kılıf uyduramazsın çıplaklığına..


kurduğun her düş çıkmaz sokaklara açılırsa
maskesi düşer eğreti gülüşlerin
boğulursun hıçkırıklarında
kervanlar dolusu hüzünler
şairin mısralarıyla yol almışsa sana
yerleyeksan olursun
ölmek istersin bir ara
hani gitmek istersin de
tek bir adım atamazsın ya
işte o ara..


bu yüzdendir ki;
alacaklıyım her şairden
n’olurdu
her mısranız gözyaşlarınızla ıslanmış olmasaydı
kandili kısık gecelerde
ilme ilme doladınız kelimeleri boğazımıza
oya gibi nakış nakış iliştirdiniz yalnızlığı yakamıza
kaç kez darağaçları kuruldu bilir misiniz
ayak seslerine hasret odalarımızda
gönül sandığınızda naftalinlediğiniz acılarınız
n’olurdu sır kalsaydı..


yazınca mesut bahtiyar olacağız
sandık
ah! mirim görüyorsunuz ya yine yanıldık
işte bu yüzden
ölmek istiyorum bu ara
hani gitmek istersin de
tek bir adım atamazsın ya
işte o ara..

Özlem’ce