Aşk girdiği her yeri tamamen yakıp yıkar
Dönen bir kurşun gibi ruhunu delip çıkar
Yârine vuslat yoksa gönül hayattan bıkar
Diyorum fakat bana, inanmıyorsun cânâ

Aşkın kor ateşine, dokunursan yanarsın
Adını gece gündüz hiç durmadan anarsın
Yaralı bülbül gibi, daldan dala konarsın
Diyorum fakat bana inanmıyorsun cânâ

Gecelerde göz yaşın yanağından süzülür
Fotoğrafına gözden, methiyeler düzülür
Gül cemalin solarsa, bu bülbül çok üzülür
Diyorum fakat bana inanmıyorsun cânâ

Dudaklarım değmesin, izi kalır yüzünde
Sadece ben olurum geceyle gündüzünde
Şaşıp kalırsın hatta yolların en düzünde
Diyorum fakat bana inanmıyorsun cânâ!

Aşkın yükü ağırdır, kaldıramaz her insan
Çoğunun mayasında, hakikî vefa noksan
Ama, benim isyanım olmaz içimi yaksan
Diyorum fakat bana inanmıyorsun cânâ!

S / ÂYE (20:04) 26 Şubat 2013 / Eskişehir

Kelime:
cânâ: ey sevgili’