2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
807
Okunma
Uzatabildiğimiz ölçüde kollarımızı,
Bir çölün vahşi ayazında,
Uzaklara…
Zıplayabildiğimiz ölçüde Güneş’ten uzağa.
Kanatlarımız yumuşacık bir battaniye gibi,
Sarılırken karanlıkta.
Süzülmek, süzülmek, süzülmek…
Bir yanımız kırmızı,
Küstah bir yangının ilk kıvılcımı.
Tüylerimiz alaza uzanırken, uzanabildiğince…
Ve mavi kristaller gibi,
Yanımızın diğeri;
Ve soğuk ve kibirli…
Sar!
Çekiyorlar,
Iki kolumu iki yandan,
Koparacaklar.
Gözlerime set çek,
Gözlerimden emanet sana koyu kahve
Renk…
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz