ah.. kadın demeni bile özlemişin..
kulak zarım patlardı sanki o an,
yüreğimin teli öyle bir titredi ki...
çocuk gibi sevinirdim gözlerine bakınca,
bayram gibi gelirdi bana her defasında...
seninle kimliğimi unuturdum
geçmişin en karanlık diyarlarında..
benim için sen bir masaldın ya...!!!
okumaktan hiç bıkmadığım.
hani otururdun ya en sevdiğin o koltuğa,
ben de ayağının ucuna..
gözlerin öylece uzaklara dalar,
o türküyü söylerdin ya yana yana...
ben de okşardım sakalını
hem büyük bir aşkla,
hem de sanki kaybolup gidecekmişin gibi korkuyla...

ah be adam.. ne oldu bize böyle...?
nasıl isterdim o acılarını almayı ah bir bilsen...
dört duvar etrafım, kara bir zindan..
o türkü tek aydınlığım benim..
binlerce kez duvara çarpıp çarpıp yüzünü çizdiğim..
çok görme bana...!
özledim seni be adam..!
hem de çok özledim.. !!!
sanki bir labirentin içinde gibiyim.
sana ulaşmanın yolunu arıyorum..
sihirli bir değnek mi olmalı derdime çare..
ya da tüm doğrular, düşmeli mi yoksa,
yanlışların dolduğu şu çuvala...
Hadi ..! bir çare bul bana..!
Hadi...!bir çare bul bize...!
senle değilsem eğer ki ben..
bu şiirler kime.. ?
neden susmuyor zihnimde adın?
neden hep gözlerimle çizdiğim o kirli sakalın...?
benim her bir hücrem sensin..

benim gerçekten gittiğime nasıl inanırsın...!!! /NergizA/