Nefes almaksa yaşam dediğin
Soluklanıyor asırlardır can verirken can alan toprak
ve böcek
ve sırtlan...
Besleniyor suda ki liken ter dökmeden
Milyar yıldır hep doğuyor yarına ayla güneş
ve su
ve soğuk yüzlü kainat

Beyaz pelteden bir çift lobuna bağışlandı
düş ile düşün zenginliği
Mahremi sarmalayan soyutluğun asaletini taşımalıydı
yürek
Onur ki insan yapan meziyetin
sözlük izzeti nefis,saygı ,şeref diyor anlamına
Tut aklında!
Gövdenden yayılırken leş dölü salgılar
Rezildin,sefil

En masum olanı kurban ettin
Gün mavi,gülüş pembe
çocuk dediğin izini sürmeliydi sevginin

Helal bildik anne sütünü
zehirdin
Öğürüyor bilinç ,uykularımızdı ilk kirlettiğin
Sen ayıbına sustuğumuz kadar
bizdendin...
Çoktan ezilmeliydi dokunmayan yılanın kafası
Çek yüreksizliğinin pimini ,ölmelisin yaşam adına

Saadet YILDIRIM ÜNAL