Cevapsız sorguların düşselliğinde
sarsılmış kelimelerimi topluyorum
kırıcı ve düşüncesiz olabiliyorum bazen
diz kapaklarımda asılı kalıyor gitmelerin anlamsızlığı
yüreğimden deniz geçiyor
rüyalarına kapatırken g/özlerimi
boğuluyor sözcüklerim
ve ben ki sevgili;
senli zamanlarımdan gelen
tüm ihtimallerimi batırırken göz kapaklarımda,
sensiz gecelerimde
yüreğime ektiğim otlardan
ruhuna üflenebilir yanıklar biriktiriyorum,
dilsiz parmak uçlarımın şahitliğinde ki
örtüyorum kelimelerimin sessiz çığlıklarını
mavi denizlerin yüreğinden kopardığım yosunlarla
haklısın/bitirmek için kendimi
daha fazla yememeliyim tırnaklarımı
sobe tadında birkaç olasılık daha var
usulca sokulacağım parmak ucu dokunuşlarımla ki
sırtından daha aşağılara/soyunuyor gibisin
ve d-üşüyorsun gözlerimden
kirpiklerimden düşüyorsun yırtmaç derinliğinde ki
gitmelerinin ertesi batarken içime
tenim ürperirken sensiz/sessiz
geldiğin yerlerden,
bir daha asla dönmeyeceğin yerlere kadar
kaybettim ve zehirlendi kelimelerim
buharlanmış çerçevelerinden
görmemeliyim belki de daha fazla kendimi
zaten HİÇ yokmuş gibisin
ve ben yüreğimdeki derin ürpermeyle
sana batırıyorum içimi
battın mı
diken diken
sana kanamalı bir geceden
yığınca kül ve izmarit eşliğinde
yapmış olduğum bu şaşalı törenin,
kelimelerini sunuyorum sırtın bana dönükken
ve çekiyorum saçlarını
seni zorlayarak
yakarak seni ve kandırarak ki
tenin tene değmesi kadar gerçekti
gerçeğimdi bunlar
şşşş tamam yakıyorum şimdi kendimi
üşümesin avuç içlerin
ve sevgili bana gel/irsen
yüreğini eline al gel
etini ruhundan sıyırıpta gel
baharı bekle gelinciklerle gel
ve söyle güneş yüzü görmemiş kelimeler...





(...)