Pulsuz ve adressiz şimdi mektuplarım
Yalnızca kalem şahit yazdıklarıma




Yalnızlığın yüzünü görebilir misin
duyabilir misin sesini
Bilir misin
ayrılık durağında beklemenin acısını
’ Yok ’ olan varlığınla
halsizleştiğini bedenin ruhun
hissedebilir misin

Ne kadar da unutulmuş uzaklıklar seçmişsin gidişine
Yoksa başka kaderlere mi çizdin yolunu
Eğreti aşk’mıydım
Başka ömürler mi sardın yüreğine

Yokluğunun soğukluğunu yok etmiyor hiç bir sıcak
Hiç bir söz senin sözlerin gibi okşamıyor ruhumu

Dilsiz bir çığlığım gidişinin ardında

Ne zaman bitecek sığındığın sessizlik
Ne zaman müjdeleyici rüzgarlar estireceksin yüreğime
Aşkın ateşinde vuslat gülleri ne zaman açacak

Kaldırım taşlarını okşuyor gece
Uyku akıyor sokaklara
Pencereme vuran yorgun bir yağmurun sesine karışıyor
dilime düşen adınla
dudağımdan dökülen kırık bir ezgiden
derin bir melankoli

Renkli düşler kurmak boşuna
Boşuna vuslata gün saymak
Çoktan durmuş umudun saati

Söyle
kaç damla gözyaşında unutacağım seni

Nefesime işleyen varlığınla
Ölüm kadar sessizim şimdi

’ Hiç’ lik sokağında kaybolmak zamanı
Kalana vurgunmuş
Gidenin sürgünü




Şiirime yorumuyla nefes olan Sayın Ahmet Ormancı ya sonsuz teşekkürlerimle...


( hayat ışığı )