PEŞİN SIRA

Çocukluğum ailemden uzak geçti

Gençliğim mücadele...

Dört duvarları çok seyrettim

Baskı rejiminde aklım firar ettim.


Şimdi uçsuz ’bucak’sız koşmak istiyorum.

Çılgınca geriye bakmadan.

Ne var ki engel hayat.

İşte o hayatın boşluğun dayım.


Bu meçhul beni boğuyor.

Sen sanma ki bize hava oluyor.

Çok yüklendi kahpe çark


Bir yanım özlem bir yanım sıla

Diğer bir yanım masum şeytan

İşte özüm bu ve bu asıl fark...


Dedim ya koşmak istiyorum

Hemde bu gece

Tüm yanlışlıklara inat

Bütün mazime

Ayyuka çıkmamış tuhaf yüzüme

Ve sana dair işlediğim tüm suçlara

Haksızlıklarıma

Davetsiz aşklarıma

Güldürmeyen bağlarıma

Sanki bendimi yırtarcasına

Ve haykırarak;

Dünya sizin kalsın

Ve salvo ağır sitemler...


Derken aranırım birde

Yoksul bir çocuk gibi

Hiç oyuncağı olmamışcasına

Onunla konuşmamışcasına

Kendini affettirerek

O’na ağlayarak, sarılarak belki!


Öyle doldum ki sorma ey yar!

Yarınlarım sende kaldı yaram var

Birde geceden sabaha

Hastacıklı anam var.


Of! anam

Bu ne ızdırap

Sakın! sen,

Senin yokluğuna bırakma beni

Terk etmesin beni yarınlar

Allah aşkına

Böyle olmasın

Gülsün yüzüme umutlar.


Eğer gideceksen

Anne beni affet

Sıra istemem velakin

Peşin sıra giderim

Yalnızlığa ve çaresizliğe başkaldırarak...


Ali Mirhan ALTUNEL