HİÇBİR ŞEYİMSİN




Ben;
Ben hep kahrolmuş biri
Ben hep sevdalarda kaybetmiş
Ben en sonunda isyan etmiş
Ve
Senin aşkınla mahkûm edilmiş
Sanki hiç ceza almamışçasına
Hiç yalnız yaşamamışçasına
Hiç veda etmemiş
Hiç ayrılık tatmamışçasına

Şimdi hicran yüklü sahneler
Bir perde gibi açılıyor
Hayale dalıp gidiyorum
Umutsuzluk senin acılarının müebbetti
Benim aşkım sana mülteci

Söylemek bile zor
Kavuşmazsa da ellerimiz
Benim çaresiz beynim sana kavuştu
Sen bana hiçbir zaman güvenmesen de!
Ve sen benim hiçbir şeyim olsan da…

Hiçbir şeyim diyorum?
Alamadı hayat benden
Senin aşkın kadar acı mahrumiyet
Tutunamadım beni affet
Affet beni!

Gözlerinde her kayboluşum
Seni öylesine derim sevmiş olmamdandır
Kıyamam dur şimdi
Gözlerine yaş süzülmesin
O farklı kahverengi gözlerine…

Aslında sen benim çok şeyimsin
Bir ilk soluk
Bir otobüs penceresi
Bin yolculuk
Sahipsiz kalbimin yitik prensesi
Söz verip yutkunduğum
Varlığın tedirgin bir mutluluk
Yokluğun acı ve anlaşılmaz…

Sen;
Sen
Aslında çok sevdiğim
Ama hiçbir şeyimsin…



Ali Mirhan ALTUNEL
17/12/10