BEN


Ey Ali bir tuhafsın.
Kendi çapında.
Çap da neyse!

Manevi hislerle yoğrulmuş masum zekâ
Saygı ve edebin ata mirasçısı.

Sözlerin şimdi yalan.
Gözlerin mazlum bir yılan...

Acıların en şahane avcısı…
Günahlar bin bir çeşit bünyende.
İnsanlar tek müsebbip!
Hadi oradan nefsin talebesi!

Kötü insanları kıramamanın kırılgan ruhu!
Kolaycı ve avare bilge.
Günahların meçhul yolcusu...
Cesaretin sinir dolu handikabı
Çok devletçi, az milletçi.
İtici konuşmaların mimarı…
Kalp kırmaların bir numarası…
Sahipsiz aşklara verilmiş kültürsüz meyve.
Arabesk mücadelenin durgun şampiyonu…
Fanilerin en tehlikeli oyuncusu…
Günde bir cümle okumayan çevrenin
Yüz cümle kuran hayalperesti.
Düşlerin yetim ve basiretsiz evladı…
Çalışmanın serisiz, tembel Türk’ü…
Aldanmanın duygusal bebeği…
Yenilgilerin korkusuz adamı…
İblise inat kin tutamayan onur ezgini…

Yolculuklar, gurbetler, yurtlar, bekâr evleri
Birde en güzel yemeklerin ustası…
Efsane liderlere gıpta ile bakanı.
İmanla ölmek isteyen düzen Müslüman’ı...
Tarihini sadece övünmek için kullanan yiğit.

Kendi doğrularını söyleyemeyen susmuş kardeş
Sevdiklerini onore edemeyen oğul.

Yalnız ağlayan şair…

Saf idealist, gizli materyalist...
Kendinden önce dünyayı düzelten poliyanna.

Ölüm var ölmek var Ali’m…
Ölüm varsa bitecek dertlerimiz
Sensizlik bu dünya da geçerli gülüm!!



Ali Mirhan ALTUNEL
1 Ocak 2010
(Yeni yıla girerken bir muhasebe)