Ben seni uzaktan, çok uzaktan
Başkalarının anlattıklarından tanıyorum;
Babamın elimden tuttuğu zamanlardaki
Çocuk aklımla hayal-meyal hatırlıyorum;
Bir de sana gelenlerin,
Senden dönenlerin betimlemelerinden İstanbul...

Çocukluğumun o saf yüreğine neler konduysa
Ve neler yazıldıysa o tertemiz dünyama
Onlarla yaşatıyorum seni,
Onlarla besleyip büyütüyorum
Gönlümün kıyısında kendime saklıyorum İstanbul...

Hiç değişmedi o küçük yapraklı gönül defterim
Ve hiç kimse bilmedi, neydi sana dair düşlerim...

Senle olmak, senle yaşlanmak, seninle şiirleşmek
Baharından hiç çıkmamak ne muhteşemdir
Biliyor musun İstanbul?..

İtiraf ediyorum ki: eksiğim, yoksunum senden
Ama yine de çok üzülmüyorum!
Olsun diyorum, tanıdığım kadarıyla varsın ya bende
Ve olduğundan da çok seviyorum ya seni
Bu da yeter bana!..
Eklemeler yaparım o küçük defterime
Anlatırım kendimi sana, seni de bana
Olur biter, tanışırız böylece...

Duyuyorum; öyle güzel, öyle alımlıymışsın ki,
Mıhlanıp kalırmış gözler üzerinde!
Rengarenk bakarmışsın gelip-geçene
Dillerde şarkı, yüreklerde ömre bedel sevdaymışsın!..

"Gel de pişman olma, gel de eksilme, kıskançlıktan ölme"
Diyorum kendi kendime İstanbul!..

Martı çığlıklarından
Vapur düdüklerinden söz ediyorlar
Demek ki diyorum;
Allı-morlu gümüş pullu balıklara kucak açan
Göğün mavisiyle ruhunu okşayan
Bir de denizi varmış İstanbul’un...

Limanların, gemilerin,
Kıyıyı okşayan başına buyruk dalgaların;
Hatta tramvayların, büyük-küçük otobüslerin...
Daha kim bilir anlatılmadık ne çok şeyin!..
Şehirden çok ülkeye benzermişsin,
Gizemli bir asalet varmış duruşunda,
Koca bir tarih gizliymiş mahzenlerinde;
Köşklerin, sarayların, camilerin, köprülerin
Tepelerin, bağların-bahçelerin
Ve dillere destan Kız Kulen...

Bilsem ki; boyalarım hiç solmayacak
Kağıdım küçük gelmeyecek,ellerim titremeyecek
Ve cesaretim hiç kırılmayacak
İnan bana; beynimle, yüreğimle
Gönlümün en beyaz sayfasına
Hakkını vere vere çizeceğim o muhteşem yüzünü.
Hayalimdeki o asil duruşunu
Gözlerindeki o buğulu bakışını
Asacağım gökyüzüme İstanbul...

Ben ne çok eksilmişim karşılıksız aşkınla
Uzaklığın ve yokluğunla İstanbul!..

Rukiye Çelik
ANKARA/ 10 Şubat 2013


Yeşilin hiç solmasın
Denizinin ve göğünün mavisi hiç kirlenmesin
Gözlerindeki o sevdalı bakış hiç tükenmesin
Asaletine leke sürülmesin
Ey mağrur duruşlu İstanbul’um...