seni saran dokunan her el
mızrak misali saplanır yüreğime
dolar gözlerim kirpiklerim ıslanır
hüznüm sarmaşık çiçekleri gibi sarar her yanımı
işte o zaman buz tutar ellerim düşlerim tükenir
sensiz tek başıma kaldığım da yıkılışımı izlerim
göz yaşlarını paylaşacağın kimse yoktur yanında
dökersin içini yıldızlara feryat edersin
gök yüzü haline ağlar suskun kalır şimşekler isyan eder
çağlar ve vurur geceye sensizliği
işte o an adı geçer yüreğinin dilinden
umutla bekleyen düşlerin tutsak kalır sessizliğe
yaşıyor cansız bedenim gözümden akan yaşlar boğmadı hala
kalbim hazan mağduru sevdamın kavgasında
hadi söndür kalbimin yangınlarını söndürebilirsen
titreyen kalbimin mısralarından seni çıkarabilsem
yazsam ulaşamadığı yıldızlara
sana kör düğüm gibi bağlanan sevdam ecelim olur
ne çok özlemiş ne çok sevmişim meğer seni
uzak duruşunu sessizliğini yüreğini
gecenin bir bilinmeyen saatindeyim
sen hayat ışığı olup düşersin yüreğime
aldığım her nefeste...


Refik
06.02.2013
İstanbul