Bembeyaz tuvalimde renkgarenk fırçam
Seni çiziyorum şimdi yalnızlığıma
Dokundukça simana parmak uçlarım
Çoğalıyorsun artıyorsun kocaman oluyorsun
Sen çoğaldıkça ben kayboluyorum
Seni resmediyor bütün tuvaller
Adına şarkılar besteleniyor
Elim yüzüm parmaklarım
Senin renklerine bulanıyorum
Her şey sen oluyor her yer sen

Ben yok oluyorum sen doğuyor
Ben özlüyorum sen gidiyor
Ben küsüyorum sen gülüyor
Ben susuyorum sen söylüyor


Sonra bulaşıyor bütün renklerim

Sarının hüznü
Mavinin özlemi
Kırmızının hasreti
Teninin pembeliği

Ve hayatımın belirsizliği
Titriyor parmaklarımda fırça

Sesini duyuyorum çok uzaklarda
Kilometreler var sanki aramızda
İçimde bir titreme duygulu bir tiz kulaklarımda
Şımarık yaramaz bir çocukmuşum ben oysa azıcıkta inatçı

Sonra düşünüyorum birazcık dinleniversen
Tüm gün beynimin içinde koşuşturup durdun sen

Rüzgargibi dokunuyorsun
Yağmur gibi ıslatıyor
Toprak gibi kokuyorsun

Buram buram sen oluyorum

Sen görmüyorsun
Sen duymuyorsun
Sen susuyorsun

Sonra şimşek gibi çakıyorsun ruhuma
Tam kalbime saplanıyorsun
Çekip çıkaramıyorum sensizliği

Bak gidiyorum
Bak ölüyorum
Bak bitiyorum...
Minik bir cevap versen
Kimse duymasın istersen
Sadece bana söyle
Eğil bak sessizce kulağıma
Söyle seviyor musun...