İlkbahar mevsiminde açan çağla çiçekleri gibi
Nisan yağmurları gibi yağıyor varlığın üstüme
Bu yılgın yüreğin en masum mevsimi sanki
Durgun suskun
Tam boğazına gelir duygun
söyle dersin
Hadi dersin
Susarsın yutkunursun
Hani toprak kokarya yağmurla yıkanınca
Buram buram mis gibi
Nazlı kır çiçekleri açarya
Rengarenk gelinlik giyer bütün ağaçlar
Açar gelincikler narince salınırlar
Dokunmayın onlara hemence kırılırlar
Hayır ağlamıyorum sen öyle sanıyorsun
Asla aşık değilim dur çok yanılıyorsun
Ben unuttum sevdayı sen hiç anlamıyorsun
Bakma hiç gözlerime onlar öyle yalancı
Kandırırlar seni yokluk kalbimde demet
Sevda aradığın yürek sade taştan ibaret
Yeşerir mi hiç taşlar bitermi üstünde otlar
Ben çoktan öğrenmiştim
Bu imkansız dünyada hayalde bile olsa
Aşk ile yeşillenen hüznün kır çiçeğini
Sadece yokluk paklar