Ben öldükten sonra
Neye yarar söyler misiniz?
Bir kere olsun yüzüme söylemediniz
Sen değerli birisin
Sevilmeye layıksın
Ne bileyim işte
Bir tanesin
Önemlisin değerlisin…
Sen güzel bir insansın…
Niye söylemediniz?
Ölümümü beklediniz?
Ardımdan ağıtlar yakmak için söyler misiniz?
Ne kaldı ellerimde?
Açtım avuçlarımı hiçbir şeyi götüremedim…
Kefenimi bile hazır etmişsiniz
Biliyor muydunuz?
Ben bilmiyordum inanın
Sizin bu kadar hazırlıklı olduğunuzu
Daha yazamadığım…
Dilimin ucunda kaldı kelimelerim
Ya tuvaller onlarda yetim
Kim tamamlayacak?
Bulacak mısınız aynı yüreği
Söyleyebilir misiniz?
O olsaydı şöyle yapardı
Tanır mısınız beni o kadar
Götüremedim cebi de yok kefenin
Eğer bilseydim
Yanıma neyi alırdım onu bile düşünemedim
Ne ani oldu her şey bir deprem gibi anlık
Aldı götürdü beni
Dur bile diyemedim
Ama siz biliyormuşsunuz
Hazırmış kefenim bile
Eğer sevdiğinizi söyleseydiniz…
Belki onu sığdırabilirdim yüreğime…
Artık çok geç,
Ağıtlar yakmayın bana heyhat!
Yalandan ağlamayın!
Hüzünbaz kelimeleri asmayın ruhuma,
Gözyaşlarınızı kabrime taşımayın.
Dedim ya deprem gibi oldu,
Anlık...
Dünya hali içinde anlamadık.
Kurulduk bir garip düzene,
Dünya bizimdir sandık.
Ama nafile!
Artık geçmiş...
Her şey zamanında söylenmeliymiş.
Şimdi susun!
Bırakın beni bir söğüt altına,
Kalayım ıssız yalnızlığımla,
Gecikmiş sözleriniz neye yarar,
Ben öldükten sonra...



NOT: ( TUĞBA MARTİN ve FİRDEVS BOZKURT`UN ortak çalışmasıdır...)
30.07.2008 (19:30)